Dynamika MMA
Autorem artykułu jest Jaś Mazoch
MMA(mieszane sztuki walki) to od kilku lat najszybciej rozwijający się sport na świecie. Dlaczego ta nowość sportów walki jest tak pożądanym widowiskiem?
Historia MMA na dobrą sprawę sięga roku 1993, kiedy to UFC zorganizowało swoją pierwszą galę w Stanach Zjednoczonych. Na początkowych galach walki miały niewiele reguł, co przez wielu było odbierane bardziej jako krwawa bijatyka niż sport. Zresztą pierwsze zawody nie były bezpośrednią konfrontacją zawodników. Zainteresowanych interesowało, który ze stylów walki okaże się najbardziej skuteczny. Walki były widowiskowe ze względu na swoją brutalność, a nie ze względu na poziom prezentowany przez uczestników.
Po kilku galach okazało się, że aby liczyć się w realizacji nie wystarczy być mistrzem w swojej dziedzinie, lecz koniecznością jest uczyć się przekrojowo każdego elementu wali wręcz. Nie były to już walki boks vs. judo czy Zapasy vs. Karate. Walki bez reguł zamieniły się w sport, który rozwijał się niesamowicie szybko. MMA stało się biznesem, na którym można było zarobić bardzo duże pieniądze. Fani byli zachwyceni poziomem prezentowanym przez zawodników w największych organizacjach. Były to widowiska, na których można było zobaczyć wszystko: piękny boks, rewelacyjne kopnięcia, nietuzinkowe rzuty, dynamiczne obalenia, agresywne G&P, niespotykane wcześniej nokauty.
Dziś pojedynki najlepszych fighterów przyciągają miliony ludzi przed telewizor na każdym kontynencie. Kilka lat temu, kiedy w Japonii królowała organizacja Pride, na żywo zawsze zasiadało 30-40 tysięcy widzów. Do historii przeszła gala Pride Shochwave z 2002r. Zawody zorganizowano na stadionie olimpijskim z rekordową liczbą widzów- 92 tysiące! Od kilku lat w Stanach Zjednoczonych MMA miażdży zawody bokserskie pod względem oglądalności. Ale trudno się dziwić, jest to sport bardziej dynamiczny, nieprzewidywalny i widowiskowy.
---Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl
największe zainteresowanie i emocje. Myślałem, że działacze w boksie zawodowym robią coś w tym kierunku aby naprawić ten problem, a nie go pogłębić..ale okazuje się, że się myliłem. Bo czy wprowadzenie kategorii super ciężkiej ma być rozwiązaniem problemów? Głęboko w to wątpię! Problem w boksie polega na tym, że jest w tej chwili aż cztery liczące się organizacji bokserskich, a mistrzowie poszczególnych z nich nie kwapią się do unifikacyjnych walk, choć nie jest to głównie ich wina. Nad tą właśnie kwestią powinni się pochylić szefowie federacji bokserskich. To, że często w jednej kategorii wagowej jest czterech lub trzech mistrzów, powoduje że sam tytuł i miano mistrza świata nie wiele znaczy. Boks rozmienił się na drobne, a kibice tak naprawdę nie wiedzą kto jest prawdziwym czempionem i najlepszym pięściarzem. Włodarze w boksie zawodowym powinni dbać oto aby dochodziło do jak najczęstszych walk unifikacyjnych, to przyczyniło by się do wzrostu popularności boksu i przede wszystkim poziomu walk i zawodników. Takie rozwiązanie pomogłoby wyeliminować „mistrzów” o których przeciętnie interesujący się boksem człowiek nawet nie słyszał, a sam tytuł nabrał by wartości i rangi. Większe zainteresowanie, większe emocje i większe pieniądze..czego więcej trzeba?. Mam nadzieję, że odpowiedzialni za to ludzie opamiętają się i zrezygnują z tego pomysłu, bo chcąc zrobić coś dobrego paradoksalnie zrobią coś na odwrót. Wprowadzenie kategorii super ciężkiej tylko pogorszy całą sytuację i wprowadzi większa dezorientację kibicom boksu.
w trzeciej kategorii wagowej, nie są już lekceważone. Po pokonaniu w dobrej walce Arreolę "Góral" wskoczył na czołowe miejsca w rankingach wagi ciężkiej, w niektórych plasując się jedynie za obecnymi czempionami: Władymirem i Vitalim Kliczko oraz Davidem Hayem. Oczywiście nie oznacza to, że 
ponad 79 kg. Jednak po dwóch udanych obronach doznał porażki z Chadem Dawsonem i stracił tytuł. Po tej porażce dowiedzielismy sie, że nasz rodak nie był w najlepszej formie fizycznej, gdyż mial problemy z zrzuceniem wagi. Oczywiście mógł kontynuować karierę w tej kategorii, ale normą byłyby owe problemy. Poza tym "niedożywiony" bokser nie może tryskać siłą i dynamika na ringu. Za tem jedynym wyjściem była przeprowadzka do kategorii wyżej - junor ciężkiej, gdzie limit wagowy wynosi 90, 7 kg. Jak sam Tomasz Adamek powtarzał, jest dla niego optymalna waga i w końcu po latach nie musi się juz głodzić. Wiadomo też, że w nowej kategorii w okresie przygotowawczym ważył nawet 95 kg i przed walką musiał nieco schudnąć, aby dobic do tych 90,7 kg. Wniosek z tego jeden; naturalna kategoria wagowa dla Tomka Adamka jest na granicy wagi junior ciężkiej a ciężkiej. To w półciężkiej boksował jako "nienaturalny fizycznie". Waga ciężka jest mu bardziej naturalna niż waga połciężka, w której zresztą udało mu sie odnieść sukces.